ชวนคิด…วันนี้ เสนอตอน: อย่าไปอินกับ AI ที่จะทำให้เราสบาย…จนละทิ้งการเรียนรู้และศึกษาเรื่องนั้นอย่างแท้จริง
.
ผมเป็นคนหนึ่งที่ใช้ AI ช่วยงานเยอะครับ เพราะมันช่วยเบาแรงและลดภาระเราได้จริง ๆ นะ แต่บางเรื่องในบริบทของหน้าที่ครู ผมก็เห็นว่าผลงานบางอย่างครูเป็นผู้เขียนขึ้นมาเองจากกระบวนการคิดการไตร่ตรอง ประสบการณ์ที่สะสมมา จะเป็นประโยชน์และมีคุณค่าสำหรับนักเรียนมากกว่าที่จะให้ AI สร้างงานนั้นให้เรา
.
รวมไปถึงการมองว่า AI จะทำให้เราสบาย จนละทิ้งแก่นสำคัญของการได้มาซึ่งงานที่มีคุณภาพตามบริบท สภาพแวดล้อม หรือความเหมาะสมสำหรับการพัฒนาคุณภาพการศึกษาของนักเรียนของเราครับ
.
จากภาพนี้ผมชวนคิดว่า หากวันนี้เราใช้ AI ช่วยเขียนแผนการสอน ซึ่งก็แน่นอนว่าเขียนไม่กี่นาทีก็เสร็จแล้ว ส่งงานได้แล้ว หรือเอาไปสอนก็ได้ด้วย ซึ่งใช้ AI ช่วยเขียนแผนการสอนก็ไม่ได้ผิดอะไรนะครับ ถ้าผู้ใช้งาน AI เข้าใจและเห็นความร้อยเรียงกันของกระบวนการก่อนที่จะมาถึงแผนการสอนว่ามันถูกต้อง เหมาะสม สอดคล้องกัน และเหมาะกับบริบทของนักเรียนเราหรือไม่
.
เพราะการจะได้แผนการสอนมานั้น จะต้องมาจากการวิเคราะห์หลักสูตร มาตรฐาน ตัวชี้วัด สาระการเรียนรู้ นำมาออกแบบโครงสร้างรายวิชา เขียนคำอธิบายรายวิชา ตามบริบทและเป้าหมายของหลักสูตรสถานศึกษานั้น ๆ ซึ่งก็จะเข้าสู่ขั้นตอนต่อไปคือการออกแบบหน่วย และเขียนแผนการจัดการเรียนรู้ (อาจจะมีเทคนิคการสอนต่าง ๆ แทรกเข้าไปให้เหมาะสมกับบริบท) ไปจนกระทั่งการวัดและประเมินผลนักเรียน
.
ดังนั้นหากครูเข้าใจกระบวนการเหล่านี้ การนำ AI มาช่วยเขียน ช่วยวิเคราะห์ ช่วยสร้างสรรค์แนวทางการสอนที่แปลกใหม่ และแก้ปัญหาในชั้นเรียนได้ ก็จะเป็นการดีและมีประโยชน์อย่างยิ่งครับ
.
แต่ถ้าหากเรารู้แค่ว่า “Prompt สำหรับเขียนแผนเค้าว่ากันอย่างไร” เอา prompt นั้นมาปรับเป็นรายวิชาเรา แล้วนำแผนการสอนไปใช้จริง ก็คงจะเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ไม่เหมาะสม และอาจจะส่งผลร้ายต่อตัวนักเรียนของเราก็ได้ครับ
.
บทความสั้น ๆ นี้ผมจะอยากให้คุณครูตระหนักถึงการนำ AI มาช่วยงานเรา ว่ามันช่วยเราได้จริงนะ แต่เราต้องรู้และเข้าใจเรื่องนั้นไม่น้อยไปกว่า AI ครับ
