16 ม.ค. 2555 วันนี้เป็นวันครูครับ ปีนี้ขอเขียน blog เพื่อรำลึกถึงคุณครูที่ผมจำได้ไม่เคยลืมคนแรกครับ นั่นคือคุณครูสมจิตต์ ธรรมมา เป็นครูที่เคยสอนผมสมัยเรียนชั้นประถมศึกษา ที่โรงเรียนวัดอินทอารี จ.พระนครศรีอยุธยา

ที่บอกว่าเป็นครูที่ผมไม่เคยลืม ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะว่าคุณครูท่านนี้ค่อนข้างดุในสายตาผม และตอนนั้นผมกลัวครูท่านนี้มาก และส่วนสำคัญที่ทำให้ผมรำลึกถึงท่านเสมอคงเป็นเพราะการสอนของท่าน ที่ไม่ได้สอนแค่วิชาความรู้เท่านั้น ท่านสอนผมทั้งกริยา มารยาท รวมทั้งการใช้ชีวิต ผมยังจำได้ดีและติดเป็นนิสัยมาทุกวันนี้ก็คือการพูดคำหยาบคาย ถ้าใครพูดและครูได้ยินขึ้นมา ต้องโดนเรียกไปและให้ตบปากตัวเองเสมอ ทำให้ทุกวันนี้ผมไม่เคยพูดคำหยาบคายเลย(แม้แต่ใช้คำว่ากู/มึง กับเพื่อน)

ตั้งแต่ผมอยู่ ป.1 เป็นต้นมา ผมก็ได้เรียนภาษาไทยกับคุณครูสมจิตต์ ธรรมมา แต่ก็จำเรื่องรวมต่างๆ ไม่ได้มากนัก แต่ที่จำได้แม่นก็คือคุณครูมักจะให้คัดไทย และอ่านทำนองเสนาะ คุณครูมักจะให้งานทุกคนในห้องคือการอ่านหนังสือทุกวันที่บ้าน โดยเมื่ออ่านแล้วต้องให้พ่อ แม่ หรือผู้ปกครองเซ็นต์ชื่อมาที่หนังสือในทุกหน้าที่เราอ่านด้วย และคุณครูก็จะมาตรวจลายเซ็นต์ทุกวัน และเรื่องที่ผมจำได้แม่นอีกเรื่องหนึ่งก็คือ ทุกๆ ปีใหม่ ผมและเพื่อนๆ ในห้องก็จะถูกคัดเลือกให้ทำหน้าที่เป็นผู้รำวงมาตรฐานทั้ง 10 เพลง ตอนนั้นผมอายมาก และก็อายทุกปีที่ต้องออกไปรำวงมาตรฐานให้เพื่อนๆ ดูตอนงานปีใหม่ คุณครูได้สอนทุกคนให้รู้จักการรำวงและสามารถรำวงมาตรฐานทั้ง 10 เพลงได้ พอโตขึ้นมาผมก็เลยประทับใจและภูมิใจว่าเราได้เคยรำวงมาตรฐานทั้ง 10 เพลงมาแล้วนะ!

พอขึ้นมาอยู่ ป.4 ซึ่งเป็นระดับชั้นที่ต้องเรียนภาษาอังกฤษ คุณครูท่านนี้ก็ได้มาสอนภาษาอังกฤษผมอีก งานเพิ่มเติมที่ต้องอ่านหนังสือและให้พ่อแม่ต้องเซ็นต์ชื่อกำกับทุกวันแล้ว คือการท่องคำศัพย์ภาษาอังกฤษวันละ 5 – 10 คำ และในตอนเช้าผมและเพื่อนๆ ในห้องก็ต้องมายืนต่อแถวท่องคำศัพย์เหล่านี้ให้คุณครูฟัง

ลักษณะนิสัยที่ติดตัวผมมาอีกประการหนึ่ง ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณครูท่านนี้ได้ปลูกฝังให้ศิษย์ทุกคนคือการเขียนภาษาไทยอย่างถูกต้อง และการเขียนภาษาไทยให้สวยงามตามอักขระวิธี สมัยเด็กจำได้ว่าผมเองค่อนข้างจะเปลี่ยนลายมือบ่อย เพราะบางทีก็เห็นคุณน้าที่บ้านเขียนลายมือการ์ตูน เราก็เลยเลียนแบบมาบ้าง แต่พอนำลายมือการ์ตูนมาเขียนที่โรงเรียน ก็เลยถูกตำหนิ รวมทั้งการเขียนตัวอักษรไม่มีหัว เช่น เขียน ง งู ไม่มีหัว วงกลมไม่ชัดเจน ก็โดนตำหนิและตักเตือนครับ ทำให้ทุกวันนี้ลายมือที่ผมเขียนค่อนข้างจะถูกต้องตามอักขระและพออ่านได้(จะบอกว่าลายมือสวยก็อายตัวเองครับ 55) ครับ

เรื่องราว ความรู้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณครูสมจิตต์ ธรรมมา ได้เคยสอนผมมามีอีกหลายเรื่องครับ แต่ก็อาจลืมไปบ้าง แต่สิ่งที่ผมไม่เคยลืมก็คือคุณครูท่านนี้ตั้งใจกับการสอน ทุกครั้งที่สอนท่านให้ทั้งความรู้ ปลูกฝังคุณธรรม และคุณลักษณะอันดีงามไปพร้อมๆ กัน เป็นคุณครูที่ทุ่มเทให้กับการสอน ใส่ใจดูแลนักเรียนทุกคนเป็นอย่างดี นี่คือคุณครูที่ผมจะไม่มีวันลืม และท่านก็จะเป็นคุณครูต้นแบบที่ผมจะนำมาปฏิบัติเพื่อให้เป็นครูที่ดีแบบท่านตลอดไป…

ปล. สมัยนั้นผมไม่เห็นคุณครูในโรงเรียนเค้าจะทำเอกสารเยอะแยะมากมายเหมือนครูสมัยนี้เลย ^^