ผ่านมา 5 ปีแล้ว คิดๆ ไปมันก็เร็วเหมือนกัน นับจากวันที่บรรจุเป็นข้าราชการครูเมื่อวันที่ 18 พ.ค. 2552 ณ โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ ลำลูกกา มาจนวันนี้ก็อยู่ที่นี่เหมือนเดิม แต่โรงเรียนได้เปลี่ยนชื่อไปแล้ว เป็น โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ ปทุมธานี และก็ยังไม่คิดจะย้ายไปไหน ก็ด้วยเหตุผลที่ว่าลงหลักปักฐานอยู่ที่นี่แล้วด้วยการซื้อบ้าน ซื้อรถ และภรรยาก็ทำงานอยู่ใน กทม. ด้วย

5 ปีที่ผ่านมามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ที่แน่ๆ เลยก็คงจะเป็นการแต่งงานเมื่อเดือนมีนาคมที่ผ่านมา ถือได้ว่ามีครอบครัว เป็นฝั่งเป็นฝาโดยสมบูรณ์ มีบ้าน มีรถ (มีหนี้สิน) ซึ่งก็เป็นการสร้างรากฐานให้กับครอบครัว

สำหรับการเป็นข้าราชการครู ผมก็ยังที่พยายามพัฒนาตัวเองต่อไป เรียนรู้อะไรใหม่ๆ เพิ่มเติมอยู่เสมอๆ เพื่อที่จะได้เอาไว้สอนนักเรียน แนะแนว แนะนำ และให้คำปรึกษากับนักเรียนของผมได้

และยังไม่มีความคิดที่จะไปเรียนบริหารการศึกษา ไม่คิดที่จะเป็นผู้บริหาร การเป็นครูมันก็มีข้อดี และข้อดีของครูก็เป็นสิ่งที่ผมได้รับและมีความสุข นั่นก็คือการได้รับความเคารพนับถือจากนักเรียน ผู้ปกครอง ก็ได้ดูแลนักเรียนให้ก้าวไปสู่มหาวิทยาลัยตามที่ตนเองอยากจะเรียนอยากจะเป็น การได้ดูแลนักเรียนที่เหมือนจะไปไม่รอด ให้ไปขึ้นฝั่งได้อย่างปลอดภัยและประสบความสำเร็จ นี่คือความภูมิใจของอาชีพครูอย่างผม

กำลังใจในปีที่ผ่านมาที่ทำให้ผมเห็นคุณค่าของการเป็นครูและภูมิใจในอาชีพครูมากที่สุด คือการที่ผมมีนักเรียน ม.5/8 ที่น่ารักทุกคน ทุกคนเป็นนักเรียนที่เรียกได้ว่าเป็นนักเรียนที่ดีที่สุดของผม เราทำกิจกรรมร่วมกันหลายๆ อย่างที่ทำให้เห็นน้ำใจซึ่งกันและกัน โดยเฉพาะการขึ้นรถเมล์ยกห้องไปขอรับบริจาคเงินเพื่อช่วยเหลือและมอบให้ผู้สูงอายุที่บ้านพักคนชรา บอกเลยว่าเหนื่อยมาก เหนื่อยกันทุกคน แต่ก็มีความสุขมากเช่นกัน ถึงแม้ว่าจะมีนักเรียนที่เกเรบ้าง ซนบ้าง แต่ทุกคนก็เป็นเด็กดีสำหรับผม

การเป็นครูตลอด 5 ปีที่ผ่านมา ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นเรือจ้าง คอยพานักเรียนไปขึ้นฝั่งอันสวยหรูแต่อย่างใด เพราะมันเป็นการบังคับให้นักเรียนเดินทางตามที่ผมกำหนดมากเกินไป แต่ผมกลับคิดว่าตัวเองคือครูสอนนักเรียนให้สามารถขับเรือ พายเรือ ว่ายน้ำ หาปลา และต่อสู้กับลมพายุที่จะเจอข้างหน้านี้ได้ หากฝึกฝนจนช่ำชองแล้ว ก็คงเป็นหน้าที่ของเค้าที่จะออกเรือไปตามความฝันด้วยตนเอง ไปขึ้นฝั่งยังที่ที่ตนเองอยากจะไป อยากจะเป็น โดยให้วิชาความรู้ที่มีอยู่เอาตัวรอดให้ได้ในทะเลหรือแม่น้ำกันกว้างไกล

สำหรับข้อผิดพลาดในปีที่่ผ่านมาของผม ที่อยากจะปรับปรุงแก้ไข ก็คงเป็นเรื่องการของสอน เพราะมักจะติดประชุม ติดงานอะไรหลายๆ อย่างที่ทำให้สอนนักเรียนได้น้อยครั้ง อีกอย่างภาระงานที่เพิ่มมากขึ้น ทำให้การเตรียมการสอนก็น้อยลง นี่คือสิ่งที่อยากจะปรับปรุงให้ดีขึ้นในปีนี้ คิดอยู่เสมอว่าการสอนคืองานหลักของผม และผมก็จะต้อทุ่มเทให้ดีที่สุดก่อนที่จะทำงานอื่นๆ

สำหรับเป้าหมายในปีนี้ คงจะไม่มีอะไรโดยเด่นมากมาย แค่คิดว่าต้องดูแลครอบครัวที่อบอุ่นของผมให้ดีที่สุด ท้้งภรรยา และพ่อ-แม่ และที่สำคัญต้องทำวิทยฐานะ คศ.2 ด้วย

เอาล่ะ!! วันนี้ผมพร้อมแล้วที่จะก้าวสู่การเป็นครูที่ปีที่ 6 ต่อไป…